سکوت مهربابا

در 10 جولای سال 1925 اوتار مهربابا سکوت خود را شروع کردند که تا پایان زندگی فیزیکی این دوره‌ی ایشان بیش از چهل و سه سال و نیم به طول انجامید. این سکوت یک تمرین روحانی برای ایشان نبود، بلکه ایشان خودِ کمال بودند. این سکوت محدودیت بود که اوتار به خود گرفته بودند تا بدین طریق سود روحانی عظیمی را به عالم ارایه دهند. در طی دوران سکوت اوتار مهربابا ابتدا با اشاره کردن به تخته‌ی الفبا که مریدان ایشان آن را می‌خواندند بیانات خود را ابراز می‌نمودند. در سال 1954 تخته‌ی الفبا را هم کنار گذاشتند. ارتباط بعد از آن، تنها از طریق حرکت‌های دستِ منحصر به فرد خود ایشان که به زیبایی بیان می‌نمودند، صورت می‌گرفت.
در خصوص سكوتشان مهربابا می‌فرمایند «خداوند از روز ازل در سكوت عمل می‌نمود و تنها توسط كسانی كه این سكوت نامتناهی را احساس می‌كنند، دیده و شنیده می‌شود. اگر سكوت من نتواند سخن بگوید، الفاظ چه فایده‌ای خواهند داشت؟»